Willen we zelf kiezen?
In zijn publicatie typologieën van scholen beschrijft Jan Hooiveld 4 schooltypen. Hij baseert deze indeling op de uitgangspunten van de school:
- lineair of concentrisch curriculum,
- organisatie van de school vanuit het individu of vanuit de groep,
- vanuit conformistisch of non-conformistisch denken.
Hiermee komt hij tot de indeling neo-klassikale scholen, geïndividualiseerde scholen, ontwikkelingsscholen en gemeenschapsscholen.
Het bijzondere van de situatie in Nederland is dat het inspectiekader gebaseerd is op het neo-klassikale schooltype. De geïndividualiseerde school kan hiermee nog wel uit de voeten maar de ontwikkelingsscholen en gemeenschapsscholen worden hierdoor in hun fundamenten aangetast. In de praktijk zie je ook dat deze scholen worstelen met hun uitgangspunten in relatie tot het inspectiekader.
Dit betekent dat de overheid in grote mate stuurt in het beleid van ‘de school’. De neo-klassikale school is immers de norm…
In mijn ogen is dit een zeer onwenselijke situatie. In mijn dagelijkse praktijk als schoolleider maar ook in mijn huidige werk sprak en spreek ik veel ouders die het niet goed vinden dat school zo’n focus heeft op resultaten en daarbij het kind in zijn ontwikkeling vergeet. Ik ken veel mensen die het resultaat van een toets minder belangrijk vinden dan de brede, optimale ontwikkeling van hun kind. Zoals bijvoorbeeld aandacht voor persoonlijke ontwikkeling als het gaat om talent, karakter of sociaal emotionele ontwikkeling.
Dat is natuurlijk ook het leuke van de schooltypen zoals omschreven! Nederlanders vinden het fijn om een keuze te kunnen maken naar wat voor soort school ze hun kind sturen. Op dit moment worden scholen min of meer gedwongen om zich te transformeren naar één bepaald type. In een land waarin we veel en overmatig kunnen kiezen, moeten we toch ook een eigen schoolkeuze kunnen maken!