Oud gedaan jong geleerd

Ik ontmoette hem in de haven waar zijn platbodem lag. Een oudere, gebruinde man. Tikkeltje voorovergebogen, één been wat stram. Een grijze baard en bijna wit haar op zijn hoofd. Ik had hem al een paar keer in alle vroegte zien vertrekken met een koffertje en laptoptas. Ik vroeg me af wat zijn bezigheden op zo’n dag waren.

We raakten aan de praat en ontdekten dat we allebei een passie voor onderwijs hadden. Hij was drie jaar geleden met pensioen gegaan maar werd nog regelmatig gevraagd voor invalwerk. “Ik vind het nog geweldig”, zei hij, “maar dat moderne gedoe is niet altijd beter”. Ik vroeg hem wat hij daarmee bedoelde. “Kinderen moeten leren dat er verschil is tussen hen en de leerkracht. Ik laat me niet bij mijn voornaam noemen!”

Hij meldde dat hij de mannen op school miste. “Ik kom soms op een school met alleen maar vrouwen. Zijn ze blij dat ik binnenstap. Is er weer eens een man op school”. We wisselden van gedachten over de noodzaak van rolmodellen voor jongens en het (vermeende) drukke gedrag van jongetjes. Hij merkte op dat de talige aanpak voor de jongens niet altijd effectief is. “Je moet gewoon duidelijk zijn wat er mag en wat niet”. Hij moest grinniken omdat sommige ‘lastige’ figuren bij hem minder lastig gedrag vertoonden dan anders.

“Maar ik heb wel met de collega’s te doen”, ging hij verder, “al die administratie, plannen, vergaderingen, verplichtingen. Het zou niets voor mij zijn. Als invaller kan ik me er redelijk aan onttrekken”. We filosofeerden over ‘vroeger’. De ruimte en vrijheid die er was maar ook de eigenzinnigheid van sommige collega’s daardoor. “Ach”, zei hij, “we slaan altijd zo door in onderwijs. Volledige controle is niet goed net zoals volledige vrijheid dat is. De middenweg lijkt een lastige in dit land”.

Ik wist nog steeds niet hoe oud hij was en vroeg hem tot hoelang hij nog voor de klas wilde blijven. “Ach, dat weet ik niet”, antwoordde hij, “toen ik drie jaar geleden stopte, had ik ook niet verwacht nu nog te zullen werken”. Met een glimlach tikte hij tegen zijn hoofd en liep door naar zijn bijna 100 jaar oude platbodem.

“Het is wat, hè?”, zei de eigenaar van de haven die ons had geobserveerd. “Zo’n kwieke oude baas van 75 jaar en nog voor de klas ook!”

Met ontzag keek ik naar de goed geconserveerde platbodem met haar passende kapitein….