Als je mijn talenten niet kunt benoemen, wil je dan ook niet zeuren over mijn tekortkomingen?

Bovenstaande uitspraak noteerde ik onlangs bij George Parker en hij raakt de essentie waar het in onderwijs over zou moeten gaan.

Aanpassen, de norm, het gemiddelde, doe maar gewoon, je kop boven het maaiveld: ik heb mijn hele leven al de indruk dat er geprobeerd wordt om het unieke van elk mens ‘bij te schaven’ tot een soort groepsgemiddelde.
Wat dan wel weer bijzonder is, is dat in een training Human Dynamics veel deelnemers roepen dat ze niet in een hokje gestopt willen worden. Terwijl we in het dagelijkse leven niets anders doen.
Kinderen op basisscholen worden in categorie A, B, C, D of E gestopt. Kinderen krijgen etiketten ADHD, ADD, aan autisme verwante stoornissen, Asperger, dyslectisch, hoog-begaafd, etc. Soms gaan we zo ver dat leerlingen uit een groep worden geplaatst.

Wat weet school

Het begint volgens mij allemaal met een beeld dat er is over hoe het zou moeten zijn. Vergelijk het met een kleurplaten-boek en een leeg schetsblok. In het schetsblok kan er van alles ontstaan, alles is mogelijk (binnen het kader van de bladzijde, hoewel….?). In een kleurplaten-boek wordt je vrijheid al behoorlijk ingeperkt!

Leerkrachten hebben soms een kleurplaat voor ogen waardoor ze al een beeld hebben hoe een kind gaat presteren, hoe het zich moet gedragen en wat er verwacht wordt.
Als leerkrachten zonder kleurplaat-voorbeeld naar hun leerlingen kijken, zien ze de mens zelf, met alle talenten (en beperkingen).

Ik weet niet hoe het bij jou zit maar ik werk liever met mijn eigen talenten dan dat ik mijn tanden zet in de dingen waar ik niet zo goed in ben. En ik denk dat dat ook weleens zou kunnen gelden voor leerlingen op school!
Ook blijkt dat het werken met je talenten je meer succes oplevert en een hoger competentiegevoel geeft dan geconfronteerd te worden met je mindere kanten. Werken aan je kwaliteiten levert energie op, werken aan je beperkingen kost je energie.

Om met Ben Tiggelaar te spreken:
Laten we van achten negens maken! De maatschappij zit niet te wachten op magere zesjes……
Bijgaande TED-video gaat over beperkingen, handicaps en hoe die ons in de weg zitten: