Plezier in onderwijs!

Op een grijze novemberdag vallen 3 ervaringen op hun plaats

Gisteren luisterde ik naar een interview met Yvo de Wijs over zijn fascinatie voor rijmen. Er werd hem gevraagd of hij nog wist wanneer dat voor het eerst zichtbaar werd. De Wijs antwoordde dat hij in groep 8, toen nog de zesde klas, een meester had die veel tijd besteedde aan spelen met taal, drama, poëzie en verhalen schrijven. Daar moet mijn passie ontstaan zijn, aldus De Wijs.

Onlangs sprak ik een oud-leerling die mij vertelde dat ze nog vaak terugdacht aan de tijd bij ons op school. Ze vertelde dat er alleen maar beelden bij haar zijn van feesten, uitstapjes, spel en bijzondere activiteiten. “Wat een heerlijke tijd was dat”,zo verzuchtte ze. “Als ik dat vergelijk met de tijd die mijn kinderen nu doormaken. Het is allemaal zo serieus. Er is geen tijd om niets te doen zoals ik dat bij jou heb ervaren”.

Bovenstaande verhalen kwamen in mij op toen ik een stukje van Xandra van Hooff, een collega-blogger, las. Zij schreef over de waarden die je drijven in je leven. Volgens haar verwarren we soms onze waarden met waar we zelf behoefte aan hebben. Ze vraagt vervolgens: ‘Wat wens je anderen in hun leven ook toe?’ Daarmee kom je waarschijnlijk dicht bij je eigen waarden. Het zette me aan het denken……

Ik ben ooit het onderwijs in gegaan omdat ik mijn schooltijd zelf zo luchtig vond. Als ik keek naar het werk van mijn vader, mijn oom, de ouders van mijn vrienden. Het was allemaal zo serieus! Er leek zo weinig ruimte. Er leek zoveel te moeten. Naar mijn idee was je leven in twee delen op te splitsen. Je onbekommerde schooltijd en de periode van moetisme erna. Het leek mij fantastisch om te blijven werken in de ontspannen sfeer die ik had ervaren op mijn scholen. Dus koos ik voor het onderwijs.
En al snel maakte ik veel plezier met de kinderen. Ik wilde mijn leerlingen laten zien dat je kunt genieten van het leven. Ik wilde dat ze allemaal een fijne tijd hadden op school. Plezier in leren. Lol hebben en iets bereiken. Ontspannen terwijl je hard werkt. Lachen, relativeren, af en toe niks doen. Niets? Ja, niets.
Dit is dus wat ik mee wil geven aan anderen. Dat is voor mij dus een belangrijke waarde in mijn leven. Plezier in leren! Laten we kinderen vooral laten spelen, lol maken, lachen, feesten, onbekommerd zijn, genieten van zichzelf, elkaar en het leven.
Misschien dat ze dan later als volwassene ook kunnen spelen, lol maken, lachen, feesten, onbekommerd zijn, genieten van zichzelf, elkaar en het leven. Minder moeten en meer ontspannen.

Als leerkracht speel je zo’n enorme rol in het leven van een mens. Welke toegevoegde waarde heb jij? Hoe vul jij dat in? Wat stop jij in de rugzak van een kind? Hoe doe jij er toe? Welke passie wakker jij bij je leerlingen aan? Hoe wil jij dat ze de tijd bij jou herinneren? Wat wens jij ze toe? Hoe laat jij dat zien?
De oud-leerlingen die mij teruggeven dat ze met warme gevoelens aan school terugdenken, zijn mijn opbrengsten, mijn resultaat.
En dat, dat Plezier in leren is niet te meten, niet in een cijfer of beoordeling uit te drukken….