Mijn zoon, mijn spiegel…

Normen en waarden draag je over, niet alleen in woord maar ook in daad. Ik ontdekte dat laatst weer in een gesprek met mijn zoon van 19.

Hij is bijna 2 meter lang, lang haar, erg lang haar. Op zijn dertiende is hij gestopt met bezoeken aan de kapper en nu draagt hij het in een dikke paardenstaart. Baardje, zwarte hoge converse schoenen, donkere broek, polo, vest.
Als ik in zijn kledingkast kijk, zie ik twee korte broeken, twee lange broeken, twee vesten, rijtje polo’s, één paar schoenen en een jas. Meer heeft hij niet nodig, zegt hij. Hij heeft geen auto, motor of bromfiets. Wel zijn oude schoolfiets. Hij drinkt, rookt of gebruikt niet. Het weinige geld dat hij uitgeeft, is aan hard- of software voor zijn computer.
Hij verbaast zich over het feit dat zijn ouders zoveel geld uitgeven aan dingen die ze eigenlijk niet nodig hebben. Volgens hem hebben wij zoveel kleding, jassen en schoeisel dat we genoeg hebben voor de rest van ons leven. Ik vrees dat hij gelijk heeft…

Hij studeert bedrijfskunde aan de EUR. Als ik hem vraag of hij daar qua uiterlijk en leefstijl misschien niet een buitenbeentje is, merkt hij op dat er nog wel een paar zijn maar dat het hem niet interesseert wat anderen van hem vinden. „Ik kies ervoor te zijn wie ik wil zijn en als anderen daar iets van vinden, is dat okay. Dat mogen ze. Maar ik laat me leiden door mezelf en niet door de mening van anderen”.
Hierin schuilt enorm respect en waardering van mij voor hem. Ik ben zo trots dat hij dit zo zegt maar ook doet. Ik wou dat ik dat kon…..en heimelijk vraag ik me af van wie hij dit heeft. Natuurlijk hebben we zo vaak in zijn opvoeding dit soort dingen gezegd maar ik vraag me af of we het ook hebben laten ZIEN…..

Onlangs zag ik foto’s op Facebook langskomen van studiegenoten van hem. Op de EUR maken ze een foto met daaronder een ‚I WILL’-statement van die persoon (https://www.rsm.nl/i-will/create-your-i-will/). De student verklaart dus wat ze willen bereiken. Veel statements gaan over zichzelf, geld verdienen of de wereld verbeteren.

Zijn statement is: I will help the less fortunate. Ik zal de minder bedeelden helpen…..
Ik was er stil van en mijn hart stroomde over van liefde voor dit jonge mens, onze zoon. Op je negentiende dit zeggen. WOW! Ik was trots…..

382313_10153129458432511_8406483122557414411_n

Naar aanleiding van deze foto had ik een gesprek met hem over het leven, over werken, over geld verdienen. Hij gaf me toen terug dat hij mij had zien veranderen toen ik stopte met in dienstverband te werken en voor mezelf was begonnen.

Hij zei dat hij had gezien hoe ik met plezier de dingen deed, niet meer zeurde over vroeg opstaan, het prima vond om uren in de auto te zitten om elders een training te geven en de vrees zonder werk te zitten te dragen. Hij had gezien hoe ik gelukkig werd in mijn werk! „Eigenlijk heb jij altijd vakantie,” zei hij, „want je doet altijd leuke dingen”.

Hij heeft gelijk. Sinds ik alleen werk, zijn er geen vakanties, vrije dagen en werkdagen meer. Ik werk altijd en ik heb altijd vakantie, is een kreet die ik vaak uit.
„En zo wil ik later ook leven”, ging hij verder.

Ik was trots…..trots op zo’n zoon en trots op mezelf. Wat ik liet zien, kreeg ik terug. Als in een spiegel….