Hoezo….mooi anders?

2 februari 2012

Gisteren was ik te gast op de Montessorischool in Alphen aan de Rijn. De studiedag ging onder andere over groepsdoelen vaststellen, planning en evaluatie in het kader van handelings gericht werken.
Tijdens deze dag ontdekten we weer de spanning die er is tussen de vastgestelde tussendoelen van de overheid en de eigen ontwikkeling van kinderen. Op scholen die niet vanuit groepsdoelen werken maar hun onderwijs inrichten op basis van ontwikkeling van individuele kinderen, wordt deze spanning extra zichtbaar. Zo ook gisteren.

Ik merkte vandaag dat het me de hele dag heeft bezig gehouden.
We kennen in Nederland kerndoelen voor het basisonderwijs waarin omschreven is waar de basisscholen voor moeten zorgen. Lijkt me een goede zaak.
Om te komen tot die kerndoelen, is een leerlijn beschreven met tussendoelen. Dit levert voor scholen veel houvast op omdat ze hiermee kunnen checken of ze op de goede weg zijn. Handig dus.
Hoe je tot die einddoelen komt, is een vrije keuze voor scholen. De verschillende vormen van onderwijs in Nederland hebben hierin hun eigen werkwijze. Keuze voor ouders!

109_0963

Het lijkt er op dit moment echter op dat die vrije keuze van scholen wordt ingeperkt omdat het bereiken van de tussendoelen een doel op zich is geworden. Scholen geven aan dat ze hun eigen manier om tot de kerndoelen te komen steeds meer moeten loslaten omdat ze worden ‘afgerekend’ op hun tussendoelen.

De overheid wil -terecht- dat scholen de kerndoelen halen. De controle op tussendoelen lijkt er echter voor te zorgen dat de diversiteit die we in het Nederlands onderwijsstelsel kennen, afneemt.

Willen we dat alle kinderen van 8 jaar in Nederland op hetzelfde moment met dezelfde dingen bezig zijn?
Zo ja, waar blijft dan het unieke van elk mens? Zo nee, hoeveel ruimte bied je scholen dan?

De spanning tussen deze vragen is voelbaar in elke school die afwijkt van een standaardwerkwijze.