Corona……

Zondagavond 15 maart 2020, 19.00 uur. Ik zit in de metro net nadat het kabinet op televisie bekend heeft gemaakt dat scholen, sportclubs, horeca en coffeeshops dicht moeten tot 6 april, ingaande 18 uur vandaag.

Ik ben druk op mijn telefoon met team, ouders, collega’s en bestuur in contact als een stem keihard door de metro tegen mij roept: “‘T IS WAT MENEER MET DAT CORONAVIRUS!!!”. Een donkere man rond de 30 jaar, baseballcap met capuchon op, biertje in zijn hand, kijkt mij vanaf de overkant aan. Ik antwoord dat het een toestand is inderdaad.

”MAAR IK ZIT NU TOCH VER GENOEG WEG VAN U, HÉ?” Ik schiet in de lach en zeg dat anderhalve meter wordt geadviseerd. Hij kijkt me vragend aan. ”Ja, je zit ver genoeg weg”. Ik kijk in de coupé en zie mensen de andere kant opkijken maar merk ook een glimlach op.

”FUCKINGCORONA!”, roept hij weer en zegt dan “IK BEN BANG, MENEER. BANG OMDAT IK DRINK EN BLOW! CORONA PAKT MIJ ALS EERSTE!! Ik zeg hem dat die kans erg klein is.
“MISSCHIEN JUIST WEL NIET OMDAT IK DAT DOE!!” Hierop doet hij zijn capuchon omlaag en doet zijn koptelefoon af. “Want dan hoef ik niet zo te schreeuwen”.

Hij vertelt dat hij op weg is naar de coffeeshop want die gaat vanavond dicht. “Ja, en de komende drie weken ook”, zeg ik. “Dan word ik gek”, antwoordt hij. “FUCKINGCORONA!”. We krijgen een gesprek over angst, depressiviteit, ouderschap en zijn zorg om zijn vader van 61. Hij wil weten waarom ik niet thuis ben. Ik vertel hem dat ik op weg ben naar mijn werk en hij vraagt waar ik werk en wat ik doe.

Ik geniet van het onverwachte gesprek met deze rasRotterdammer en lach om de dingen die hij zegt.

Als hij bij de uitgang staat, steekt hij zijn elleboog uit. “Durf jij dat?”, vraagt hij. Ik steek ook mijn elleboog uit. In deze Corona-tijd geef je elkaar geen hand. “Je bent een coole gast!”, zegt hij.

”Niet bang zijn in het donker!”, roep ik hem na. Want dat was één van zijn angsten, had hij verteld. Alleen in het donker op straat………